Meisje (14 jaar)

Ervaring van moeder

Het gaat goed met onze dochter. Wonderlijk goed zelfs. Ze had altijd al veel moeite om dingen ordelijk en logisch te doen, maar toen ze op het voortgezet onderwijs kwam liep ze er bijna in vast. Haar leven was een chaos en kende veel paniekmomenten. Ze had geen vaste routine ’s morgens en daardoor kwam ze steeds in tijdnood. Dus stond ze maar heel vroeg op om niet te laat op school te komen. Na maanden wist ze haar lestijden en rooster nog niet uit haar hoofd. Het lukte haar ook niet om het rooster elke week in de agenda te schrijven zonder hulp. Steeds vergiste ze zich een dag, of een uur, of een hele week. We kochten een 1-blik-agenda, maar ook dat werkte niet echt. Behalve dat het haar wel wat overzicht bracht als ik de agenda voor of met haar invulde. Ze besteedde veel tijd aan haar schoolwerk, maar de resultaten waren er niet naar.

Er volgde hulp vanuit school, wat er ongeveer op neerkwam dat je je agenda goed bij moest houden. En dat was nou juist een van de dingen die ze niet kon.

Uiteindelijk lieten we haar bij jou de training volgen, want er zat geen enkele verbetering in de situatie. En warempel. Ze doet de planning van haar huiswerk nu helemaal zelf! Ze zit er bijna nooit meer naast. Ze weet hoe laat ze op moet staan ’s ochtends en heeft een (min of meer) vaste volgorde van de dingen doen. Er is geen paniek meer op het moment van vertrek, want haar sleutel ligt meestal op de vaste plek en haar handschoenen ook. Ze weet nu haar lestijden uit haar hoofd, zelfs grote delen van haar rooster weet ze. Ze kan op woensdag al bedenken dat ze op donderdag weinig tijd heeft om een toets te leren vanwege sport. Wat een verademing! Vorig jaar was ze elke week weer in paniek als ze erachter kwam dat ze op donderdag een kwartier na thuiskomst al aan de warme maaltijd moest zitten.

Haar cijfers op school zijn veel stabieler en variëren niet meer tussen de 1 en de 10, maar ergens tussen de 4 en de 8. Als ze het gevoel heeft dat ze een toets goed gemaakt heeft, dan is dat ook zo (andersom trouwens ook). Vorig jaar was elk cijfer een complete verrassing. Je wist immers maar nooit of alle vragen toch niet valstrikken bleken te zijn.

Dus ons vermoeide en ontvlambare meisje is weer terug in haar blijmoedige toestand. Ze moet hard werken voor school, maar dat geeft niet. Het werken loont nu immers ook. Vandaag haalde ze zelfs een 8,5 voor Engels! Voor het eerst.

De training zelf vond ze niet leuk. Vooral omdat ze niet anders wil zijn dan anderen. Het heeft haar wel goed gedaan dat ze bij jou rustig zichzelf mocht zijn, zonder dat er iets gek aan haar was. En zonder dat fouten een conflict opleverden, wat thuis wel vaak gebeurde (“je weet nu toch eindelijk wel dat…..”). Voor ons was het ook een hele eye-opener om te leren hoe ons kind denkt en doet. We dachten vaak: kan ze het nou niet of wil ze niet?

Vooral het oriënteren heeft haar veel gebracht. Ze past het nu af en toe nog toe, bijvoorbeeld voor een toets. Soms herinneren we haar eraan, als ze heel druk en chaotisch begint te worden en steeds dezelfde vraag stelt zonder het antwoord te onthouden.