Rens (10 jaar)

Ervaring van de moeder van Rens

Er zijn hier veel veranderingen. We hebben veel meer interactie met Rens. Hij praat veel meer, wij onderbreken niet meer zo snel en luisteren veel beter. Soms zijn verhalen nog flarden, maar we weten nu hoe we de film samen in woord compleet krijgen. Dat is een enorme verandering! Hij komt hierdoor veel meer “los”. De triggerwoorden uitwerken is leuk en zeer leerzaam. Nu pas gaat hij vertellen hoe hij dingen ervaart rondom zijn beelddenken. Wij begrijpen alles nu veel beter, begrip is zo belangrijk!! Vb. juf zegt soms hele gekke dingen: “heer” en “lijk” Juf knipt het woord “heerlijk” in 2-en om zo het woord uit te leggen. Voor Rens is dit echt heel gek. Hij associeert het met “de Heer” en “een lijk”. We kunnen er nu samen om lachen, maar begrijp heel goed dat dit voor hem soms zo verwarrend is.
 
Voorheen was Rens altijd erg terughoudend tijdens de vakantie. Dit jaar was alles anders. Hij ging veel op pad om te kijken wat er te beleven viel. Zocht in de vorm van sport veel contact met andere mensen. Deed mee met de animatie en ga zo maar door. Heel erg mooi om te zien en zo ontzettend fijn.
 
Het besef krijgen dat beelddenken een gave is, geeft zelfvertrouwen. Voorheen was Rens verdrietig en teleurgesteld in zichzelf. Lezen en schrijven was moeilijk. Nu hij weet hoe zijn hoofd omgaat met woorden & taal, gaat er een wereld voor hem open. En niet alleen voor hem, ook voor ons als ouders en op school voor je juffen en meesters. Het boek “de gave van dyslectie” was een enorme eyeopener, het volgen van het Davis Program was een enorme levensles, welke voor ons als gezin en met name voor Rens een belangrijk omslagpunt was.